Οι γυναίκες που υποβάλλονται στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης πολλές φορές φορτίζονται με άγχος και φόβο για πιθανή ανάπτυξη καρκίνου λόγω των φαρμάκων. Τα συναισθήματα αυτά, κυρίως για τις γυναίκες που δεν έχουν λάβει από τον ιατρό τους σωστή ενημέρωση, είναι σε κάποιο βαθμό δικαιολογημένα αλλά πρακτικά αβάσιμα. Διάφορες στατιστικές μελέτες στη διεθνή βιβλιογραφία έχουν αποδείξει ότι δεν υπάρχει αύξηση του καρκίνου στις γυναίκες που υποβάλλονται σε εξωσωματική, συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό. Άλλωστε τα νέας γενιάς φάρμακα εξωσωματικής που χρησιμοποιούνται στη σύγχρονη εποχή είναι φιλικότερα προς τη γυναίκα, δεν την επιβαρύνουν και καταφέρνουν με την μικρότερη δυνατή δοσολογία το μέγιστο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στην εξωσωματική για τη διέγερση των ωοθηκών οδηγούν στην ανάπτυξη και ωρίμανση πολλών ωοθυλακίων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παράγονται από τα ωοθυλάκια αυτά αυξημένες ποσότητες οιστρογόνων, σίγουρα περισσότερες από αυτές που εκκρίνονται στο φυσιολογικό γεννητικό κύκλο της γυναίκας. Πιθανόν, λοιπόν, οι αυξημένες αυτές ορμόνες να σχετίζονται με πιθανή ανάπτυξη καρκίνου, ειδικότερα καρκίνου του μαστού. Διάφορες, όμως, παγκόσμιες μελέτες αναφέρουν ότι υπάρχει σχετικός κίνδυνος μόνο σε εκείνες τις γυναίκες που έχουν κληρονομικό ιστορικό καρκίνου μαστού (συγγενής 1ου βαθμού). Θα πρέπει λοιπόν να γίνει κατανοητό ότι τα φάρμακα της εξωσωματικής δεν σχετίζονται με καρκίνο του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος. Οι γυναίκες άνω των 30 ετών που υποβάλλονται σε εξωσωματική πρέπει να κάνουν μαστογραφία, ιδιαίτερα εκείνες με βεβαρυμμένο ιστορικό και εκείνες που έχουν προσπαθήσει πάνω από 6 φορές (6 κύκλους).